Prywatna historia kina ukraińskiego wg Jewheniji Nepytaliuk – Zbłąkani/Припутні

Cykl prezentacji współczesnego kina ukraińskiego

Цикл показів сучасного українського кіно

Prywatna historia kina ukraińskiego według Jewheniji Nepytaliuk

Приватна історія українського кіно від Євгенії Непиталюк

Cykl prezentacji 4 współczesnych filmów ukraińskich, do których wprowadzenia mają stanowić krótkie filmy omawiające dany film lub zawierające krótką rozmowę z twórcami (reżyserem, scenarzystą, którymś z aktorów) wyświetlane przed pokazem. Cykl zostanie zaprezentowany trzykrotnie (w czerwcu, lipcu i sierpniu). 

Цикл показів сучасного українського кіно з передмовою та відеопрезентацією від авторів фільмів. Трагікомедія  «Припутні» (реж. А. Непиталюк),  комедія «Герой мого часу» (реж. А. Ноябрьова), військові драми «Черкаси» (реж. Т. Ященко)  та «Бачення метелика» (реж. М. Наконечний).

Kuratorką obu projektów jest Jewhenija Nepytaliuk, ukraińska aktorka teatralna i filmowa, wykładowczyni na Kijowskim Narodowym Uniwersytecie Teatru, Kina i Telewizji im. Iwana Karpenki-Karego. Przed wybuchem wojny zagrała w filmie Wizja motyla, który premierę miał na Festiwalu Filmowym w Cannes w roku 2022.

OPIS FILMU

Tragikomedia „Pryputni” (polski tytuł „Zbłąkani” idzie za tytułem, jaki film otrzymał w dystrybucji zachodnioeuropejskiej – w istocie oryginalny tytuł to nazwa własna) opowiada historię trzech kobiet: Ljudki, która jest handlarką na bazarze, i jej córki Swietki, które jadą w – w ramach corocznego rytuału – w odwiedziny do babci Ziny mieszkającej we wsi Pryputni. Tym razem ów dzień zmieni życie wszystkich tych trzech bohaterek.

Film powstał na podstawie sztuki „Centr” (pol. „Centrum”) autorstwa młodego ukraińskiego dramaturga Romana Hobryka, która najpierw była z powodzeniem prezentowana od roku 2014 na niezależnej scenie Kijowa – Nowym Ukraińskim Teatrze pod tytułem „Newynasimi ljudi”. Ukraiński tytuł filmu jest nazwą wsi (w której w większości dzieje się jego akcja), ale także odnosi się do nazwy wędrownych gołębi (które po polsku nazywamy grzywaczami), które są dla tego filmu istotną metaforą.